Bye bye Blockbuster

Het was een woelige nacht. Ik vermoedde dat het kwam door de stand van de maan, het weer of misschien mijn koffieconsumpties overdag. Hoe dan ook, er leek iets te knagen waardoor de slaap mij slecht kon vasthouden. In de ochtend ontdekte ik wat dat geknaag ook wel eens geweest zou kunnen zijn: het doorknippen van mijn fietsslot. Totaal onverwacht bleek ik afscheid te hebben moeten nemen van mijn Batavus Blockbuster. Pijnlijk.

Natuurlijk, laten we wel wezen, het gaat hier om een fiets: een middel van transport, iets materieels, vervangbaar. En het overkwam mij: iemand die ook prima kan lopen (dit nota bene voor haar plezier doet), iemand met voldoende tijd om een alternatief vervoersmiddel te regelen, ja, zelfs iemand met een fietsverzekering.

Maar toch, beste Blockbuster, dat iemand je te lijf is gegaan met een tang of slijptol, je zo in het donker van de nacht heeft meegenomen in een busje of op een kar, dat iemand je wellicht zal overgieten met verf en je vervolgens aan zal bieden voor een "schappelijk prijsje" terwijl je mij zoveel waard was... Dat zijn geen fraaie gedachten. Ik was namelijk zeer op je gesteld.

Dagelijks door weer en wind de wereld over - of toch in ieder geval Enschede door - dat smeedt een band. En wat had je mooie banden! Heel dikke met geen enkel lek in ons hele samenzijn. Je wist me altijd vooruit te helpen, achteruit was voor jou simpelweg geen optie. In lastige situaties schakelde je zo bij en wist je me weer op het juiste pad te krijgen. Je frame zo stoer en tegelijk zo vrouwelijk, jij wist echt iets uit te dragen - zo veel meer dan alleen de wekelijkse boodschappen.

Bedankt, mijn lieve Blockbuster, voor dat alles. Je was een droomfiets.